 |
| Ο κ.Χ.ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ και η κ.Μ.ΧΑΤΖΗΑΠΟΣΤΟΛΟΥ |
 |
| ο βλάσφημος θεοσοφιστής και τέκτων Ν. Καζαντζάκης |
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΡΙΑΣ κ.ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΑΜΟΥΛΗ!!!
 |
| ο προτεσταντόπληκτος κ.Ανδρέας Αργυρόπουλος εις εφηβικήν ηλικία!!! |
Διαβάσαμε τα εξής στο προτεσταντόπληκτο Ιστολόγιο «Η Θεολογία Μεσοπέλαγα», του ΚΑΙΡΟσκόπου κ. Ανδρέα Αργυρόπουλου:
«Η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη (ΔΕΦΝΚ), τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου Κρητικού, θέσπισε το 2012 «Διεθνές Βραβείο Νίκου Καζαντζάκη», με σκοπό τη βράβευση ενός ατόμου (ή μιας ομάδας) για πρωτότυπο γραπτό έργο (διδακτορική διατριβή ή μελέτη ή έρευνα ή λογοτεχνικό κείμενο) ή πρωτότυπη καλλιτεχνική δημιουργία, εμπνευσμένα από το έργο ή τη ζωή του συγγραφέα. Η πρώτη προκήρυξη του βραβείου ορίστηκε για το έτος 2013 και για γραπτό έργο.
Αυτή η προκήρυξη προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον: 42 υποψήφιοι έστειλαν έργα τους στα αγγλικά, γαλλικά, ελληνικά και ισπανικά. Η Συντονιστική Επιτροπή της ΔΕΦΝΚ, επέλεξε δέκα έργα, τα οποία υπέβαλε στην Επιτροπή Κρίσης.
Στις 31 Αυγούστου 2013, η Επιτροπή Κρίσης αποφάσισε ομόφωνα να απονείμει:
α) Το Διεθνές Βραβείο Επιστημονικής Εργασίας στη Μαρία Χατζηαποστόλου (Ελλάδα) για τη μελέτη της «Το πρόσωπο του Χριστού στον Καζαντζάκη». Η βραβευθείσα είναι θεολόγος και διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση. Το έργο της αναφέρεται στη σχέση του Νίκου Καζαντζάκη με το Θεό και ειδικότερα με το πρόσωπο του Χριστού, αλλά και στην αέναη αναζήτηση της ανυπότακτης ψυχής του.(…) Τα βραβεία θα απονεμηθούν στους νικητές την 20ή Οκτωβρίου 2013, στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής.
Σημειώνουμε, τέλος, ότι το ερχόμενο έτος θα προκηρυχθεί ο πρώτος καλλιτεχνικός διαγωνισμός για την απονομή του Διεθνούς Βραβείου Καζαντζάκη.
H Μαρία Χατζηαποστόλου δήλωσε:Ευχαριστώ από καρδιάς
 |
| Μαρία με τους Οικουμενιστές καθηγητές που έμπλεξες τι άλλο βραβείο θέλεις; |
τη «Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη» για την ύψιστη τιμή προς το πρόσωπό μου με τη βράβευση της μεταπτυχιακής διατριβής μου «Το πρόσωπο του Χριστού στο Νίκο Καζαντζάκη» με το «Α' Διεθνές Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης». Και μόνο που τούτο το κορυφαίο βραβείο φέρει τ' όνομα του μεγάλου Κρητικού στοχαστή με συγκινεί βαθύτατα και με γεμίζει μ' ευθύνη... Αφιερώνω αυτό το βραβείο στους δασκάλους μου της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και ιδιαίτερα στο δάσκαλό μου κ. Χρυσόστομο Σταμούλη με την υπόσχεση να «φτάνω πάντα όπου δεν μπορώ».
 |
| Δόξα τω Θεώ που βγάζετε και φωτογραφίες για να έχουμε δουλειά.... |
Το ότι έχουμε οικουμενιστές θεολόγους το γνωρίζα!Το ότι έχουμε φιλενωτικούς παπόφιλους και νεωτεριστές νεοβαρλααμιστές θεολόγους πάλι το γνωρίζα, και το έπαθα και το έμαθα, από πρώτο χέρι κατά την διάρκεια των θεολογικών μου σπουδών!Αυτό το οποίο δεν γνώρισα αν και είμουνα λιγάκι υποψιασμένος είναι η λατρεία προς τον Νίκο Καζαντζάκη!Δηλαδή θα μου πείτε ότι η Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. πάσχει από οξεία Καζανζιτίτιδα;Προσωπικά φέρνω στην μνήμη μου την παροιμία «Όλα τα είχε η Μαργιωρή ο φερετζές της έλειπε»!Ένα διεθνές βραβείο Νίκου Καζαντζάκη σίγουρα ήτανε το μόνο που απουσίαζε από την Θεολογική Σχολή για να βιώσει την απόλυτη ολοκλήρωση της(sic)!!!
Φυσικά,θα μου πεί κάποιος άλλος, εφόσον υπάρχουν ακαδημαϊκοί καθηγητές της Θεολ.Σχολ. θαμώνες και ομιλητές Τεκτονικών στοών, τον Καζαντζάκη δεν θα πρόβαλαν ως πρότυπο;Αυτό κι’αν είναι κατάντια!
Αντί να προβάλουμε ως πρότυπα,τους φωτισμένους θεόπτες και θεωμένους,Δαμασκηνούς,Παλαμάδες,Φώτιους,και Μάρκους,προβάλουμε και προσπαθούμε ως θεολόγοι να «αγιοποιήσουμε» βλάσφημους, θεοσοφιστές και τέκτονες ως ο Ν.Καζαντζάκης!!!
Πατέρες,μητέρες,φίλοι,εχθροί και αδελφοί απορώ και εξίσταμαι και τον νούν καταπλήττομαι με τα οικουμενιστικά καμώματα της Μαρίας Χατζηαποστόλου (ελέω του καθηγητή μας Χρυσοστόμου Σταμούλη)! Αλήθεια,κύριοι Οικουμενιστές συνάδελφοι έχετε διαβάσει καθόλου την κριτική του οσίου πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου που ασκεί προς τον Ν.Κ. ;
Στο άρθρο του οσίου ανδρός π.Ε.Θ. «ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΝΙΚ.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ» εν Αθήναις τη 10η Ιανουαρίου 1959 αναφέρει τα εξής: "Αγαπητή «Εστία» κατ’αυτάς τας ημέρας είδε το φώς της δημοσιότητος έν πολύτιμον αληθώς κείμενον.Εννοώ το βιβλίον «Επιστολές προς τη Γαλάτεια» του «φουμιστού αντρούς»,κατά την ωραία έκφρασίν σου,δηλ.του Νικολάου Καζαντζάκη.Το κείμενο αυτό είναι πολύτιμον,διότι φανεροί τον βαθύτερον ψυχικόν και ιδεολογικόν κόσμον του ταλαιπώρου αυτού ανθρώπου κατά τρόπον ανεπίδεκτον αμφισβητήσεων.Η δικαίωσις σου,ως και η δικαίωσις πάντων των θεωρησάντων τον Καζαντζάκην ως ένα άθεον κομμουνιστήν,ήλθεν ήδη απόλυτος και πανηγυρική.<<Ουδέν κρυπτόν ό ου μη φανερόν γενήσεται>> είπεν ο Κύριος….Οι θαυμασταί του «αγνοτέρου ιδεολόγου» κόπτονται ήδη και ολοφύρονται δια την ευρούσα αυτούς συμφοράν και καταρώνται δια την ευρούσαν αυτούς συμφοράν και καταρώνται τους αιτίους της εκδόσεως των επιστολών,αλλά τις η ωφέλεια εκ των θρήνων;Το κακόν συνέβη και είνε πλέον ανεπανόρθωτον…"
(ακολουθεί συνέχεια στο άρθρο του μακαριστού πατρός Επιφ.Θεοδ. με αποκαλύψεις ολίγων φρασών του Ν.Κ. από τις επιστολές του)!!!
Ένα άλλο άρθρο, «Ο ΤΕΚΤΟΝΑΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣΟΦΟΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ» του Δημήτρη Τσινικόπουλου(Νομικός με σπουδές φιλοσοφίας και θεολογίας)αναφέρει τα εξής:<< Την ίδια περίοδο πηγαίνει για λίγο στη Γαλλία και σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία μυείται στον Τεκτονισμό. Το ότι ο Καζαντζάκης υπήρξε τέκτονας είναι γνωστό από τα λεγόμενα του φίλου του, συγγραφέα Παντελή Πρεβελάκη, ο οποίος όμως λανθασμένα αναφέρει ότι ο Καζαντζάκης είχε μυηθεί σε Στοά της Αθήνας το 1907. Την ίδια πληροφορία μεταφέρει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης (Ο Καζαντζάκης μιλεί για τον Θεό, σελ. 53) με την παρατήρηση ότι «δεν γνωρίζουμε τίποτε άλλο για την τεκτονική του σταδιοδρομία, αν ανέβηκε σε ανώτερα δηλαδή στάδια και αν παρακολουθούσε τεκτονικές εργασίες για πολλά χρόνια». Για το ίδιο θέμα, η Έλλη Αλεξίου μνημονεύει τιςτρεις τελείες στην υπογραφή του Καζαντζάκη στο γνωστό της βιβλίο Για να Γίνει Μεγάλος. Επίσης είναι γνωστό ότι σε επιστολόχαρτά του ο Καζαντζάκης είχε τυπώσει τον ουροβόρο όφι, ένα από τα σύμβολα της Θεοσοφίας και μέσα στον κύκλο το ψευδώνυμό του Πέτρος Ψηλορείτης με τη φράση «εν το παν», ενώ στην Οδύσσειά του (Β' στιχ. 811-813) μνημονεύει τη σβάστικα, γνωστό αποκρυφιστικό σύμβολο που έχει την καταγωγή της στην αρχαία ινδική θρησκεία.»!!!
Παρόλα αυτά η Οικουμενίστρια συνάδελφος κ.Μ.Χ. δήλωσε όπως θα διαβάσατε: << Και μόνο που τούτο το κορυφαίο βραβείο φέρει τ' όνομα του μεγάλου Κρητικού στοχαστή με συγκινεί βαθύτατα και με γεμίζει μ' ευθύνη... Αφιερώνω αυτό το βραβείο στους δασκάλους μου της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και ιδιαίτερα στο δάσκαλό μου κ. Χρυσόστομο Σταμούλη με την υπόσχεση να «φτάνω πάντα όπου δεν μπορώ»
Για να δούμε λοιπόν για αυτόν τον «μεγάλο στοχαστή» που προβάλει η κ.συνάδελφος με τον κ.καθηγητή μας Χ.Σ. τι λένε οι ομόφρονες του Ν.Κ. οι τέκτονες στο Ιστολόγιο τους...
"Η μεταφυσική χροιά του Καζαντζάκη καθορίστηκε από τον Ελευθεροτεκτονισμό, στον οποίο είχε ενταχθεί, και τις μελέτες του στη Θεοσοφία. Η φιλοσοφική αναζήτηση του μεγάλου Έλληνα στοχαστή ξεκίνησε από πολύ νωρίς.(…) Η γνωριμία του Καζαντζάκη με τον Αγ. Σικελιανό θα σταθεί καθοριστική, γιατί ο ποιητής, ως βαθύς γνώστης της Θεοσοφίας, θα του μεταλαμπαδεύσει τις θεοσοφικές ιδέες. Ενδεικτικό στοιχείο της θεοσοφικής επίδρασης στον Κρητικό στοχαστή είναι η χρήση σε επιστολόχαρτα του ουροβόρου όφεως, στο εσωτερικό του οποίου ήταν τυπωμένη η φράση « εν το παν » και ένα από τα ψευδώνυμά του: Πέτρος Ψηλορείτης. Σε άλλα επιστολόχαρτα έχει τυπωμένο το ταοϊστικό σύμβολο Γιν- Γιανγκ με τις γραμμές ακτινωτά του Ι- Τσινγκ.
Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της επίδρασης είναι το γεγονός πως δημοσίευσε το πρωτόλειο έργο του “Όφις και Κρίνος” με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβανή. Σύμφωνα με την Ανατολική φιλοσοφία, όπως μας την μετέφερε η ιδρύτρια του θεοσοφικού κινήματος Έλενα Μπλαβάτσκι, Κάρμα είναι ο νόμος της ανταπόδοσης ή νόμος αίτιου και αιτιατού ( ό,τι σπείρει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει ) και Νιρβάνα η κατάσταση της απόλυτης ανάπαυσης, στην οποία φτάνει ο άνθρωπος μετά από τις συνεχείς ενσαρκώσεις του, όταν τελειοποιηθεί.»"
Παρόλα αυτά αγαπητοί μας αναγνώστες,αν αντιπαραθέσεται τόσο το άρθρο του Δημήτρη Τσινικόπουλου όσο και το άρθρο του Τεκτονικού Ιστολογίου θα καταλάβετε πολλά!!!
Ωστόσο έχουμε εντοπίσει και την εξής σπουδαία παρατήρηση στο βιβλίο του Μητροπολίτου Ιεροθέου Ναυπάκτου (Εκκλησιαστικοί αναβαθμοί προκλήσεις και προσκλήσεις στην νέα χιλιετία) :
<< Συγκεκριμένα ο Καζαντζάκης χωρίζει τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, με βάση την πουριτανική ηθική, που στηρίζεται στον απόλυτο προορισμό και τον ευσεβιστικό ανθρωπισμό, ενώ ο Παπαδιαμάντης αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους με στοργή και αγάπη. Δεν αμνηστεύει τα ελαττώματά τους, αλλά τα βλέπει μέσα σε όλη την προοπτική της προσωπικότητός τους καθώς επίσης τα αφήνει στην Πρόνοια, το έλεος και την κρίση του Χριστού. Δεν αποσπά ανθρωποκεντρικά και αυτάρεσκα την κρίση από τον Χριστό.»
Όπως επίσης σε ένα άλλο βιβλίο του(«Παρεμβάσεις στην σύγχρονη κοινωνία» – Τόμος Α’) ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος αναφέρει:
«Στην αλληλογραφία αυτή φαίνεται η αγωνία του Καζαντζάκη να δημιουργήση έναν δικό του Θεό. Ο Καζαντζάκης πραγματικά πέρασε από πολλά στάδια στην ζωή του. Αυτό φαίνεται εκφραστικότατα σε μια από τις τελευταίες επιστολές του, που την έγραψε την 25-4-54. Μεταξύ των άλλων γράφει:
«Τρία τα μεγάλα θεολογικά στάδια που πέρασα:
1 - Θεέ μου, εσύ θα με σώσης·
2 - Θεέ μου, εγώ θα σε σώσω·
3 - Μαζί θα συνεργαστούμε μαζί θα σωθούμε, Θεέ μου». 
Μόνο μέσα από τα πλαίσια αυτά πρέπει να δούμε όλο το έργο του Καζαντζάκη. Έτσι ακριβώς το είδα διαβάζοντας κείμενά του, πριν από πολλά χρόνια. Ανέφερα όλα αυτά γιατί τα συνδέω αναπόσπαστα με το βιβλίο του «ο τελευταίος πειρασμός». Πρέπει να ομολογήσω ότι προσπάθησα να διαβάσω και αυτό το βιβλίο, για το οποίο είχε γίνει πολύς λόγος. Πραγματικά, άρχισα να διαβάσω τις πρώτες σχεδόν 100 σελίδες, αλλά δεν μπόρεσα να συνεχίσω. Ήταν γραμμένο με τέτοια εμπάθεια, διαστρέβλωνε τόσο πολύ τα πράγματα, ώστε παρά την επιθυμία μου να το διαβάσω ολόκληρο, χάρη περιεργείας, ως αντικειμενικός αναγνώστης, δεν το άντεξα. Απλώς αρκέστηκα να διαβάσω αποσπασματικά μερικές σελίδες του. Με την ανάγνωση των πρώτων σελίδων και την αποσπασματική ανάγνωση τμημάτων του βιβλίου, αφού η συνείδησή μου διαμαρτυρόταν να το τελειώσω ολόκληρο, συνέλαβα το νόημα και τις «βλασφημίες» του βιβλίου αυτού.»
Παρόλα όσα σας παρουσιάσαμε,οι αγαπητοί επιστήμονες θεολόγοι,πλύν ορκισμένοι Οικουμενιστές, είναι περήφανοι που λάβανε βραβείο που φέρει το όνομα του βλάσφημου θεοσοφιστή και τέκτονα(;!)Ο tempora omores!!!
Θα ήθελα να κλείσω με μερικά απο τα λόγια του αείμνηστου αγίου πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου σε ένα άλλο άρθρο του το 1955, που φέρει τον τίτλο <<Η ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ»!Αναφέρει ο μακαριστός πατήρ: Είνε άξιον πολλών δακρύων,διότι αποδεικνύει πόσον άρρωστον ηθικώς είνε το Έθνος ημών,το γεγονός της υπερασπίσεως παρά τόσων και τόσων του μιαρού και ανοσίου υβριστού του Κυρίου,Ν.Καζαντζάκη(…)Φαίνεται ότι εξέστησαν αι φρένες των ανθρώπων!Και ταύτα μέν δια τους υμνητάς του Καζαντζάκη.Η Εκκλησία όμως άς πράξη το εαυτής καθήκον,αδιαφορούσα διά τας φωνασκίας του ενός και του άλλου…Καθήκον αυτής είνε κυρίως τούτο:Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ!Θα ή εύσημος η ημέρα εκείνη,καθ’ήν θα παραδοθή τω Σατανά ο υβριστής του Θεανθρώπου…και στο αμέσως επόμενο άρθρο του π.Ε.Θ.<<ΔΙΑΤΙ Η ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ;», κύριοι Οικουμενιστές συνάδελφοι,ερωτά ΣΗΜΕΡΟΝ προς όλους εσάς που υμνείτε και λατρεύετε τον βλάσφημο ετούτο άνδρα,<<Πόθεν έλαβε το δικαίωμα ο Καζαντζάκης να διαστρεβλοί κατά φρικώδη τρόπον τα ιερά κείμενα;(…)ότι ο Κύριος ωνειρεύετο επί του Σταυρού(άκουσον άκουσον!) οικίας και εργαστήρια και ερωτικάς περιπτύξεις και συζύγους και υιούς και εγγόνους;Πόθεν ήντλησε πάντα ταύτα ο Καζαντζάκης,κύριε Αθήναιε( κ.Μαρία Χατζηξενή και κ.Χρυσόστομε Σταμούλη, λέμεν εμείς σήμερον);Εκ των Ευαγγελιών ή εκ του οχετού της αισχράς αυτού φαντασίας και εκπεπορνευμένης σκέψεως;
Ένα βασικό ερώτημα που κυριαρχεί εις την σκέψη μας αγαπητοί αναγνώστες,είναι ποία η σχέση του Τεκτονισμού και Μασωνίας με τον εν λόγω οικουμενιστή καθηγητή μας κ.Χρυσόστομο Σταμούλη(πρόεδρο Θεολογικού τμήματος) και ποια η σχέση της οικουμενίστριας συναδέλφου, και φοιτήτριας του πρώτου, κ.Μαρίας Χ. επίσης, με την Μασωνία;Ερωτήματα που φανταζόμαστε αν θέλει ο καλός Θεός, θα απαντηθούν άχρι καιρού!
ΥΓ. Επομένως, δεν αισθανόμασθε τόσο την ανάγκη να υπερασπίσουμε τον Χριστό, τον οποίο φυσικά ομολογούμε, αλλά κυρίως αισθανόμαστε την ανάγκη να υπερασπίσουμε τον ίδιο τον άνθρωπο. Γιατί κάθε υποτίμηση του Χριστού έχει συνταρακτικές συνέπειες για την σωτηρία του ανθρώπου και γενικά για τον ίδιο τον άνθρωπο. Άλλωστε Αυτός ο Ίδιος ο Χριστός παραδόθηκε στον θάνατο χωρίς να αντισταθή, ούτε ζήτησε, αλλά και ούτε άφησε τους Μαθητάς Του να τον υπερασπίσουν ή να αντισταθούν. Στον Απόστολο Πέτρο που επεχείρησε να Τον υποστηρίξη είπε χαρακτηριστικά: «βάλε την μάχαιραν εις την θήκην» (Ιω. ιη, 11). Αυτός παραδόθηκε «εις χείρας ανθρώπων αμαρτωλών», αλλά στην πραγματικότητα αυτή η παράδοση είναι ζωή για τον άνθρωπο, αφού ο Χριστός δοξάσθηκε, αλλά και δόξασε τους ανθρώπους. Ο Χριστός έχει μια ζωή που είναι πέρα από τον θάνατο, είναι στην πραγματικότητα υπέρβαση του θανάτου, αλλά και αυτής της βιολογικής ζωής. Άλλωστε, το εσφαγμένον Αρνίον της Αποκαλύψεως, που είναι ο Ίδιος ο Χριστός νικά τελικά το θηρίο της Αποκαλύψεως. Υπάρχει, λοιπόν, ένας διωγμός που είναι δόξα. Και υπάρχει ένας θάνατος που είναι ανάσταση. Άρα το ψευτοπρόβλημα του «τελευταίου πειρασμού» του Χριστού είναι στην πραγματικότητα ένα υπαρκτό πρόβλημα του ίδιου του ανθρώπου.(ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ,Απόσπασμα από το βιβλίο «Παρεμβάσεις στην σύγχρονη κοινωνία»,Τόμος Α’)
Μετά εν Χριστώ αγάπη Π.Ν.Ξ.
 |
ο γράφων στην βρεφικήν ηλικίαν....
|
