Ένα απόσπασμα που συχνά χρησιμοποιείται για την υποστήριξη της διδασκαλίας ότι οι νεκροί συνεχίζουν να ζουν, αμέσως μετά τον θάνατο τους είναι τα παρακάτω λόγια που ο Χριστός είπε στον μετανοημένο ληστή που σταυρώθηκε μαζί του:
Κατά Λουκά 23:42-43
«Και έλεγε προς τον Ιησούν. Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς. Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω.»
«Και έλεγε προς τον Ιησούν. Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς. Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω.»
Έτσι πολλοί παίρνουν τον στίχο 43 και λένε: «βλέπεις: ο νεκρός ληστής ήταν εκείνη την ημέρα με τον Ιησού στον Παράδεισο». Όμως όταν προσπαθείς να καταλάβεις ένα απόσπασμα θα πρέπει επίσης να λάβεις υπόψη σου όλα τα άλλα αποσπάσματα που αναφέρονται στο ίδιο θέμα. Και όπως εκτενώς καλύψαμε στο άρθρο: «Ανάσταση ή ζωή αμέσως μετά τον θάνατο;» η μεγάλη ελπίδα του Χριστιανού δεν είναι ο θάνατος αλλά η ανάσταση! Τι συμβαίνει λοιπόν με το παραπάνω απόσπασμα; Η απάντηση είναι η εξής: το αρχαίο ελληνικό κείμενο δεν είχε σημεία στίξης. Έτσι το κόμμα μετά την λέξη «λέγω» είναι προσθήκη από τον μεταφραστή. Αυτό δεν είναι υπόθεση αλλά γεγονός! Μ’ άλλα λόγια ο στίχος φαίνεται να λέει ότι ο Ιησούς υποσχέθηκε στον ληστή ότι θα βρίσκονταν εκείνη την ημέρα μαζί Του στον Παράδεισο, μόνο και μόνο λόγω του κόμματος αυτού! Αφαιρώντας το κόμμα ο στίχος διαβάζεται ως εξής:
«Αληθώς σοι λέγω σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω.»
Και η ερώτηση λοιπόν τώρα είναι: τι αλήθεια είπε ο Ιησούς στον ληστή; Μπορεί αλήθεια να του είπε ότι εκείνη την ημέρα θα ήταν στον παράδεισο, όπως η προσθήκη του κόμματος μετά την λέξη «λέγω» κάνει το απόσπασμα να διαβάζεται; Η απάντηση είναι όχι και παρακάτω δίνουμε τους λόγους.
«Και έτσι θα είστε πάντα με τον Κύριο»
Ο Λόγος πολύ καθαρά μας λέει ότι για να είμαστε με τον Κύριο χρειαζόμαστε την ανάσταση. Πράγματι, η προς Κορινθίους Α 4:16-17 μας λέει:
Προς Θεσσαλονικείς Α 4:16-17
«δεδομένου ότι, ο ίδιος ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, κι αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτα. έπειτα, εμείς που ζούμε, όσοι απομένουμε, θα αρπαχτούμε μαζί τους, ταυτόχρονα, με σύννεφα σε συνάντηση του Κυρίου στον αέρα. και έτσι, θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο.»
«δεδομένου ότι, ο ίδιος ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, κι αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτα. έπειτα, εμείς που ζούμε, όσοι απομένουμε, θα αρπαχτούμε μαζί τους, ταυτόχρονα, με σύννεφα σε συνάντηση του Κυρίου στον αέρα. και έτσι, θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο.»
Πως θα (μέλλοντας) είμαστε πάντα με τον Κύριο; Μέσω της ανάστασης Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η επικρατούσα άποψη λοιπόν που θέλει τον ληστή να είναι από εκείνη την ημέρα κιόλας με τον Κύριο και να μην χρειάζεται ανάσταση για να είναι με αυτόν, δεν μπορεί πάρα να είναι λάθος! Να και άλλα αποσπάσματα που το αποδεικνύουν:
Προς Κορινθίους Α 15:51-55
«Δέστε, ένα μυστήριο λέω προς εσάς. όλοι μεν δεν θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα μεταμορφωθούμε, σε μια στιγμή, σε [χρόνο] ανοιγοκλεισίματος του ματιού, στην έσχατη σάλπιγγα. επειδή, θα σαλπίσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς θα μεταμορφωθούμε. Επειδή, πρέπει τούτο το φθαρτό να ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό να ντυθεί αθανασία. Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: «Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη». «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;»
«Δέστε, ένα μυστήριο λέω προς εσάς. όλοι μεν δεν θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα μεταμορφωθούμε, σε μια στιγμή, σε [χρόνο] ανοιγοκλεισίματος του ματιού, στην έσχατη σάλπιγγα. επειδή, θα σαλπίσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς θα μεταμορφωθούμε. Επειδή, πρέπει τούτο το φθαρτό να ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό να ντυθεί αθανασία. Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: «Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη». «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;»
Για να γίνει κανείς αθάνατος πρέπει να «ντυθεί αθανασία», και αυτό θα συμβεί μόνο «στην έσχατη σάλπιγγα». Αν αμέσως μετά τον θάνατο ήμασταν αθάνατοι τότε δε θα χρειαζόμασταν να ντυθούμε και πάλι αθανασία κατά την τελευταία σάλπιγγα! Επίσης όπως ο Κύριος είπε:
Κατά Ιωάννη 5:25-29
«Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή τού Υιού τού Θεού, και εκείνοι που άκουσαν θα ζήσουν. Επειδή, όπως ο Πατέρας έχει μέσα στον εαυτό του ζωή, έτσι έδωσε και στον Υιό να έχει μέσα στον εαυτό του ζωή. και εξουσία έδωσε σ' αυτόν να κάνει και κρίση, επειδή είναι Υιός ανθρώπου. Μη θαυμάζετε γι' αυτό. επειδή, έρχεται ώρα, κατά την οποία, όλοι εκείνοι που είναι μέσα στα μνήματα, θα ακούσουν τη φωνή του. και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής. εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης.»
Ζουν αλήθεια οι νεκροί τώρα; Σύμφωνα με τον Κύριο, ΟΧΙ! Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί μέλλοντα σε όσα λέει: «έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι νεκροί θα [ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ] ακούσουν τη φωνή τού Υιού τού Θεού, και εκείνοι που άκουσαν θα [ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ] ζήσουν». Οι νεκροί δεν ζουν τώρα! ΘΑ ζήσουν εκείνη την ημέρα, «κατά την οποία, όλοι εκείνοι που είναι μέσα στα μνήματα, θα ακούσουν τη φωνή του. και θα βγουν έξω εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά, σε ανάσταση ζωής. εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα, σε ανάσταση κρίσης».
Ο Ιησούς ο ίδιος πέθανε και χρειάστηκε να αναστηθεί 3 μέρες αργότερα. Όπως ο Παύλος λέει αναφερόμενος σε γραφόμενα στους Ψαλμούς του Δαβίδ:
Πράξεις 13:34-37
«Μάλιστα, ότι τον ανέστησε από τους νεκρούς, χωρίς να πρόκειται πλέον να επιστρέψει στη φθορά, λέει ως εξής, ότι: «Θα σας δώσω τα πιστά ελέη τού Δαβίδ». Γι' αυτό, σε έναν άλλον Ψαλμό λέει: «Δεν θα αφήσεις τον όσιό σου να δει φθορά». Επειδή, ο μεν Δαβίδ, αφού υπηρέτησε τη βουλή τού Θεού μέσα στη γενεά του, κοιμήθηκε, και προστέθηκε στους πατέρες του, και είδε φθορά. Εκείνος, όμως, τον οποίο ο Θεός ανέστησε, δεν είδε φθορά.»
«Μάλιστα, ότι τον ανέστησε από τους νεκρούς, χωρίς να πρόκειται πλέον να επιστρέψει στη φθορά, λέει ως εξής, ότι: «Θα σας δώσω τα πιστά ελέη τού Δαβίδ». Γι' αυτό, σε έναν άλλον Ψαλμό λέει: «Δεν θα αφήσεις τον όσιό σου να δει φθορά». Επειδή, ο μεν Δαβίδ, αφού υπηρέτησε τη βουλή τού Θεού μέσα στη γενεά του, κοιμήθηκε, και προστέθηκε στους πατέρες του, και είδε φθορά. Εκείνος, όμως, τον οποίο ο Θεός ανέστησε, δεν είδε φθορά.»
Αν ο Ιησούς δεν είχε αναστηθεί από τους νεκρούς, θα είχε δει φθορά. Ο Ιησούς δεν ήταν εκείνη την ημέρα στον παράδεισο (ο οποίος είναι ακόμα κάτι μελλοντικό) αλλά στον τάφο. Με κανένα τρόπο λοιπόν δεν θα μπορούσε να είχε υποσχεθεί στον ληστή ότι εκείνη την ημέρα θα ήταν μαζί Του στον Παράδεισο!
Τι είναι παράδεισος και ποτέ θα είναι διαθέσιμος;
Ο δεύτερος λόγος που η ερμηνεία που θέλει τον ληστή ήδη στον Παράδεισο, χωρίς ανάσταση, είναι λάθος είναι ακριβώς το γεγονός ότι ο Ιησούς στην υπόσχεση του μίλησε για τον παράδεισο. Το έκανε απαντώντας στην παράκληση του ληστή που ήταν η εξής:
Κατά Λουκά 23:42
«Και έλεγε στον Ιησού: Κύριε, θυμήσου με, όταν έρθεις στη βασιλεία σου.»
«Και έλεγε στον Ιησού: Κύριε, θυμήσου με, όταν έρθεις στη βασιλεία σου.»
Ο ληστής είχε προφανώς ακούσει για την ερχόμενη Βασιλεία του Θεού. Αυτό ήταν άλλωστε το συνεχές θέμα της διδασκαλίας του Ιησού. Ήξερε λοιπόν αυτή την διδασκαλία. Όταν λοιπόν ο Ιησούς του απάντησε, απάντησε σε αυτό ακριβώς το αίτημα του. Πολλοί μπερδεύονται από την παράδοση σύμφωνα με την οποία ο παράδεισος είναι ένα μέρος στον ουρανό στο οποίο οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν μετά τον θάνατο τους. Όμως στην πραγματικότητα ο παράδεισος δεν είναι τίποτα τέτοιο! Για να βρει κανείς τι είναι ο παράδεισος δεν χρειάζεται να κοιτάξει σε ανθρώπινες παραδόσεις αλλά στον Λόγο του Θεού. Και αυτός ο Λόγος δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Στην Αποκάλυψη 2:7 ακούμε τον Ιησού να δίνει την εξής υπόσχεση:
«Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύμα προς τις εκκλησίες. Σ' αυτόν που νικάει, θα του δώσω να φάει από το ξύλο της ζωής, που είναι στο μέσον τού παραδείσου τού Θεού.»
Το ξύλο της ζωής είναι λοιπόν στον παράδεισο του Θεού. Η επομένη αναφορά σε αυτό το ξύλο είναι στην Αποκάλυψη 21:23, 22:1-2 όπου και διαβάζουμε:
Αποκάλυψη 21:23, 22:1-2
«Και η πόλη δεν έχει ανάγκη τον ήλιο ούτε το φεγγάρι, για να φέγγουν μέσα σ' αυτή. επειδή, η δόξα τού Θεού τη φώτισε, και ο λύχνος της [είναι] το Αρνίο. … Και μου έδειξε έναν καθαρό ποταμό με νερό της ζωής, λαμπερόν σαν κρύσταλλο, που έβγαινε από τον θρόνο τού Θεού και του Αρνίου. Στο μέσον της πλατείας της [της πλατείας δηλαδή της πόλης του κεφαλαίου 21], και του ποταμού, από εδώ και από εκεί, ήταν το δέντρο της ζωής, που φέρνει δώδεκα καρπούς, κάνοντας κάθε έναν μήνα τον καρπό του. και τα φύλλα τού δέντρου είναι για θεραπεία των εθνών.»
«Και η πόλη δεν έχει ανάγκη τον ήλιο ούτε το φεγγάρι, για να φέγγουν μέσα σ' αυτή. επειδή, η δόξα τού Θεού τη φώτισε, και ο λύχνος της [είναι] το Αρνίο. … Και μου έδειξε έναν καθαρό ποταμό με νερό της ζωής, λαμπερόν σαν κρύσταλλο, που έβγαινε από τον θρόνο τού Θεού και του Αρνίου. Στο μέσον της πλατείας της [της πλατείας δηλαδή της πόλης του κεφαλαίου 21], και του ποταμού, από εδώ και από εκεί, ήταν το δέντρο της ζωής, που φέρνει δώδεκα καρπούς, κάνοντας κάθε έναν μήνα τον καρπό του. και τα φύλλα τού δέντρου είναι για θεραπεία των εθνών.»
Το δέντρο της ζωής ήταν στις δυο όχθες του ποταμού ο οποίος έρρεε στο μέσο της πλατείας της πόλης του κεφαλαίου 21. Ποια είναι αυτή η πόλη; Η απάντηση είναι στην Αποκάλυψη 21:1-2:
«και είδα έναν καινούργιο ουρανό και μια καινούργια γη. επειδή, ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε. και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ ο Ιωάννης είδα την άγια πόλη, την καινούργια Ιερουσαλήμ, που κατέβαινε από τον Θεό, από τον ουρανό, ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για τον άνδρα της.»
Το δέντρο της ζωής λοιπόν είναι μέρος της νέας Ιερουσαλήμ και επομένως μέρος του νέου ουρανού και την νέας γης! Άρα λοιπόν: αφού το δέντρο της ζωής είναι στον παράδεισο του Θεού, που είναι ο παράδεισος; Πολύ απλά στην νέα Ιερουσαλήμ! Είναι η νέα Ιερουσαλήμ κάτι παρών σήμερα; Όχι φυσικά. Θα γίνει πραγματικότητα μαζί με τον νέο ουρανό και την νέα γη! Όπως ο Πέτρος μας λέει:
Πέτρου Β 3:13
«Όμως, σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί.»
«Όμως, σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί.»
Η νέα γη και ο νέος ουρανός, και έτσι και ο παράδεισος που είναι μέρος της νέας γης, είναι μελλοντικά πράγματα. Τα προσμένουμε! Δεν υπάρχει παράδεισος τώρα, καθώς η νέα γη είναι ακόμα κάτι μελλοντικό! Θα έρθει όμως! Και σ’ αυτόν τον παράδεισο, σ’ αυτή την νέα γη, στην Βασιλεία του Θεού, θα δούμε ακριβώς και τον μετανοημένο ληστή, όπως ακριβώς ο κύριος του υποσχέθηκε εκείνη την ημέρα:
«Και έλεγε προς τον Ιησούν. Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς. Αληθώς σοι λέγω σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω.»
ή
«Και έλεγε προς τον Ιησούν. Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς. Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω.»»
Το κόμμα μπορεί να πάει μόνο μετά το «σήμερον» και όχι πριν από αυτό. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να διαβάσει κανείς αυτό το απόσπασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου