Έργο Ιερομονάχου Αναστασίου Αγιορείτη.
Ένας γέροντας είπε, πως η ταπείνωση είναι ισχυρότερη από κάθε δύναμη. Διηγήθηκε μάλιστα και τούτο:
Δύο επίσκοποι γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Κι ήταν ο ένας πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο άλλος ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε να κάνει κακό στον ταπεινό. Το άκουσε αυτός κι έλεγε στους κληρικούς του:
– Θα νικήσουμε, με τη χάρη του Θεού.
– Ποιος μπορεί, δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν; του έλεγαν οι κληρικοί.
– Κάνετε υπομονή, παιδιά μου, και θα δείτε το έλεος του Θεού, τους απαντούσε εκείνος.
Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη ευκαιρία. Και όταν ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων αγίων μαρτύρων, πήρε τους κληρικούς του και κίνησε, λέγοντάς τους:
– Ακολουθήστε με! Και ό,τι με βλέπετε να κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς. Και θα τον νικήσουμε!
Καθώς λοιπόν τον ακολουθούσαν, έλεγαν μεταξύ τους:
– Τι πρόκειται να κάνει άραγε;
Φτάνοντας, βρήκαν να γίνεται λιτανεία. Κι ήταν εκεί συγκεντρωμένη όλη η πόλη.
Τότε ο επίσκοπος, μαζί με τους κληρικούς του, πέφτει στα πόδια εκείνου του αυταρχικού λέγοντας:
– Συγχώρα μας, δέσποτα, δούλοι σου είμαστε!
Ο άλλος, κατάπληκτος από το γεγονός, συγκινήθηκε – γιατί ο Θεός αλλοίωσε την καρδιά του – έπιασε κι αυτός τα πόδια του και του είπε:
– Εσύ είσαι δεσπότης και πατέρας μου!
Από τότε δημιουργήθηκε μεγάλη αγάπη ανάμεσά τους.
Και έλεγε στους κληρικούς του ο ταπεινός επίσκοπος:
– Δεν σας έλεγα, παιδιά μου, ότι θα νικήσουμε με την αγαθότητα του Θεού; Κι εσείς λοιπόν, όταν έχετε έχθρα με κάποιον, το ίδιο να κάνετε, και θα νικάτε με την χάρη του Κυρίου.
Δύο επίσκοποι γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Κι ήταν ο ένας πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο άλλος ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε να κάνει κακό στον ταπεινό. Το άκουσε αυτός κι έλεγε στους κληρικούς του:
– Θα νικήσουμε, με τη χάρη του Θεού.
– Ποιος μπορεί, δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν; του έλεγαν οι κληρικοί.
– Κάνετε υπομονή, παιδιά μου, και θα δείτε το έλεος του Θεού, τους απαντούσε εκείνος.
Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη ευκαιρία. Και όταν ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων αγίων μαρτύρων, πήρε τους κληρικούς του και κίνησε, λέγοντάς τους:
– Ακολουθήστε με! Και ό,τι με βλέπετε να κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς. Και θα τον νικήσουμε!
Καθώς λοιπόν τον ακολουθούσαν, έλεγαν μεταξύ τους:
– Τι πρόκειται να κάνει άραγε;
Φτάνοντας, βρήκαν να γίνεται λιτανεία. Κι ήταν εκεί συγκεντρωμένη όλη η πόλη.
Τότε ο επίσκοπος, μαζί με τους κληρικούς του, πέφτει στα πόδια εκείνου του αυταρχικού λέγοντας:
– Συγχώρα μας, δέσποτα, δούλοι σου είμαστε!
Ο άλλος, κατάπληκτος από το γεγονός, συγκινήθηκε – γιατί ο Θεός αλλοίωσε την καρδιά του – έπιασε κι αυτός τα πόδια του και του είπε:
– Εσύ είσαι δεσπότης και πατέρας μου!
Από τότε δημιουργήθηκε μεγάλη αγάπη ανάμεσά τους.
Και έλεγε στους κληρικούς του ο ταπεινός επίσκοπος:
– Δεν σας έλεγα, παιδιά μου, ότι θα νικήσουμε με την αγαθότητα του Θεού; Κι εσείς λοιπόν, όταν έχετε έχθρα με κάποιον, το ίδιο να κάνετε, και θα νικάτε με την χάρη του Κυρίου.
Από το βιβλίο «Μικρός Ευεργετινός» των εκδόσεων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου