Ο σωστός άνθρωπος στην επίπονη οδοιπορία κι ανάβαση πρέπει να φανεί δυνατός μέσα στην αδυναμία του (π.Αλέξανδρος Σμέμαν).

Ορθοδοξία

«Νικητής είναι αυτός που βλέπει μπροστά, που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να διαλυθεί στο παρόν». (π.Αλέξανδρος Σμέμαν).

Πολλές και συχνές οι αποτυχίες στην πορεία της ζωής, οι απογοητεύσεις και οι θλίψεις από τις διαπροσωπικές σχέσεις, ο πόνος από τις άτσαλες και επιπόλαιες ενέργειες, η συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητάς μας ως πράξης και ως κατάστασης.
Αλοίμονο όμως και σε όποιους τα βιώματα αυτά μέσα τους είναι ανύπαρκτα, ζώντας την ψευδαίσθηση του τέλειου και αναμάρτητου, τη φαρισαϊκή στάση του «ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων».

Η πραγματικότητα της ανθρώπινης ζωής δεν βρίσκεται στις ακρότητες. Γιατί ούτε η απόγνωση ούτε η υπερηφάνεια ταιριάζει στον άνθρωπο που ξέρει, από τον προσωπικό του αγώνα, ότι «μιαν πάνω και μιαν κάτω», μια η χάρη και μια η πτώση, μια η ανατολή και μια η δύση.

Είναι συνετό να κρατάμε εσωτερική ισορροπία τόσο στις ασέληνες νύχτες, όσο και στο δυνατό φως. Να μη διαλυόμαστε στις όντως δύσκολες φάσεις, όπως και να μην υπεραιρόμαστε στις επιτυχίες, γιατί σύντομα το ένα διαδέχεται το άλλο, αρκετές φορές όχι με δική μας προσπάθεια.

Ο «Θεός των πατέρων ημών» είναι ζωντανός, ζει ανάμεσά μας ως Πατέρας που τρέφει τα παιδιά του με τον Άρτο της Ζωής, ως αγάπη που συμπάσχει και συγχαίρεται, ως ελευθερία που συμπορεύεται μυστικά και αθόρυβα.
Τι σημασία μπορούν να έχουν οι όποιες αδυναμίες, αστοχίες και αμαρτίες μας μπροστά στο Χριστό που «εξήλθε νικών και ίνα νικήση»; Σημασία έχει Εκείνος, γι’ αυτό με εκείνον μπορώ να ζω και να πορεύομαι.

Όσοι νομίζουμε πως μόνοι μας μπορούμε να προχωρούμε στη ζωή με απόλυτη αυτοπεποίθηση και δύναμη, σύντομα θα καταλάβουμε την αδυναμία της δύναμής μας.
Όσοι στηριζόμαστε στα προγράμματα και στους υπολογισμούς για να καταφέρουμε αυτό που θέλουμε πάση θυσία, θα κατανοήσουμε πως ο Θεός μας, από αγάπη και μόνο, τα ανατρέπει και μας προσφέρει αυτό που στο βάθος η καρδιά μας θέλει.

Τελικά το τώρα της ζωής, με τις αποτυχίες και τα ατασθαλίες του, μπορεί να ετοιμάζει για αύριο μια άνοιξη, μια ανάπαυση, μια κρυμμένη αγιότητα.
Η κάθε νέα μέρα, όπως και ο κάθε νέος χρόνος, είναι ευλογία, γιατί μας δίνουν νέα ευκαιρία, νέα δυνατότητα να ζήσουμε την ομορφιά της ζωής που βρίσκεται στο Χριστό ως την όντως Ζωή. Κοντά Του δεν υπάρχει στασιμότητα, απόγνωση ή υπερηφάνεια, αδιέξοδα ή διάλυση. Γιατί κοντά Του ανατέλλει η νέα μέρα της νέας ζωής, της αιωνίου και ανεκλάλητης χαράς της παρουσίας Του.

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους